Skutery śnieżne to pojazd naziemne łączące zalety sań i skutera przystosowane do jazdy tylko w zimie. Przystosowane są do jazdy zarówno po drogach jak i bezdrożach – potrafią się poruszać równie dobrze po śniegu, jak i po lodzie, co czyni je jednym z podstawowych pojazdów wykorzystywanych w krajach za granicą koła podbiegunowego, takich jak Norwegia czy Kanada. Maksymalne prędkości skuterów sięgają, w zależności od modelu i klasy, rzędu 200 km/h. Są napędzane silnikiem spalinowym (pojemności rzędu 340-1200 cm³). Przeniesienie napędu następuje bezpośrednio na znajdującą się na tyle gumową „gąsienicę” (jedną lub dwie w zależności od modelu). Na pojeździe siedzi się na podobnie jak na motocyklu, jednak kierowanie nim, pomimo kierownicy połączonej z przednimi płozami, często wymaga balansowania ciałem.
Pomimo iż jazda na skuterach śnieżnych wydaje się być bezpiecznym sportem familijnym, stwarzają one duże zagrożenie w rękach niedoświadczonych i nieodpowiedzialnych kierowców ze względu na to, że są one (z pewnymi wyjątkami) pojazdami rozwijającymi wysokie prędkości i przeznaczonymi do jazdy w ciężkich warunkach. Wypadki na skuterach zazwyczaj kończą się tragicznie, a największy odsetek ofiar ginie po zderzeniu z drzewami. Według statystyk przeprowadzonych w kanadyjskiej prowincji Ontario, największą liczbę wypadków zanotowano z udziałem najsłabszych skuterów, gdzie ich kierowcy zignorowali zagrożenie. Skutery można podzielić przede wszystkim pod względem wydajności. Najbardziej popularne marki to: Arctic Cat, Bombardier w tym Ski-doo i Lynx, Yamaha, Polaris, Snow Hawk.